Elżbieta (Eliza) Valentin d’Hauterive

Valentin d’Hauterive Elżbieta (Eliza) (ok. 1841–1917), pedagog, działaczka patriotyczna i dobroczynna. Ur. w Słupnie, pow. kutnowski, była córką Piotra i Elżbiety z Jerzmanowskich. Rodzina Valentin d’Hauterive przebywała w Polsce od XVI wieku. Spokrewniona była poprzez linię żeńską z Radziwiłłowiczami i Jerzmanowskimi. Ojciec jej, Piotr August Valentin d’Hauterive (1779–1845) był ppłk., oficerem armii Księstwa Warszawskiego i  Królestwa Polskiego, uczestnikiem kampanii 1812–1813 i  Powstania Listopadowego 1830–1831. Stryj jej, Franciszek Valentin d’Hauterive (1775–1831) był płk. inżynierii, uczestnikiem kampanii 1812–1813, później w wojsku Królestwa Pol. Uczestniczył w nocy listopadowej, a w Powstaniu 1830–1831 był dowódcą brygady i  szefem sztabu korpusu A. Giełguda.
Ukończyła Instytut Wychowania Dziewcząt w Puławach. Jako kurierka brała udział w Powstaniu Styczniowym 1863–1864.
Od ok.  1868 pracowała w Lublinie, początkowo jako nauczycielka języka polskiego i  literatury polskiej w  gimnazjum rządowym, później prywatnie udzielając lekcji. Jako pedagog starała się przekazywać swoim wychowankom głębokie wartości patriotyczne. W 1909 zamieszkała u swoich krewnych, rodziny Nieprzeckich w Częstochowie; kontynuowała tu pracę oświatową i  patriotyczną wśród młodzieży, prowadziła także działalność dobroczynną.
Zm. 9 VIII 1917 w Częstochowie, pochowana została na cmentarzu Kule w kwaterze 39. W grobowcu rodziny Nieprzeckich (grób nie zachował się). Rodziny nie założyła. (...)